Un drum al tau

de Anna Bithikotzi

În momentele mele foarte dificile îmi creez în minte un drum şi evadez. Acest drum este plin de ecouri şi se aude o muzică care dă formă călătoriei mele.
Şt astfel călătoria ia forma bucuriei şi a eliberării.
In această călătorie până şi cei din urmă copaci dansează.
Ochii-mi strălucesc asemeni felinarelor în miez de noapte, părul capătă culoarea soarelui la asfinţit.
Toate sunt frumoase, zâmbesc şi se veselesc. Un vânt jucăuş sfinţeşte calea şi viaţa devine dulce precum îmbrăţişarea mamei.
Cerul său este fără asemănare, soarele său este portocaliu, umbrele sfinţilor te însoţesc, lucire argintie are luna sa.
Pe acest drum nu există trecut - viitor - prezent.
Acolo nu există timp, durere sau suspin.
Acolo există visul plin de claritate care se scaldă într-un puţ de lumină.
Acolo este visul tău.
Acolo nu faci planuri.
Acolo toate sunt aşa cum vrei.
Această călătorie se numeşte VOINŢĂ. Este atunci când spunem vreau şi pot.
E de ajuns sa îndrăzneşti să treci dincolo de limita durerii tale în momentul în care te copleşeşte.
Totul este în minte.
De aceea, în momentele tale grele creează-ţi drumul tău. Pune să cânte melodia care îţi place şi pleacă... pleacă departe de timp. Fie şi pentru puţin, numai pentru puţin timp.
Lasă muzica să te învăluie, lasă-ţi inima sa danseze pe ritmurile ei. Priveşte soarele tău, luna ta, privighetorile tale.
Şi când deschizi ochii şi reîntors în timpul prezent te întâlneşti iarăşi cu durerea ta, vei putea din nou să înduri... ai încredere în ceea ce-ţi spun...

************************************************************************

Ενας δρόμος δικός σου
ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ
Στις πολύ δύσκολες στιγμές μου φτιάχνω στον νου έναν δρόμο και δραπετεύω. Ο δρόμος αυτός είναι γεμάτος ηχεία και μια μουσική ακούγεται που δίνει σχήμα στο ταξίδι μου.
Κι έτσι το ταξίδι παίρνει το σχήμα της χαράς, της λύτρωσης.
Σ'αυτό το ταξίδι ως και τα τελευταία του δένδρα χωρεύουν.
Το μάτια μου φέγγουν σαν πυροφάνια, τα μαλλιά μου έχουν ένα χρώμα που μόνο στα ηλιοβασιλέματα το συναντάς.
Ολα είναι ωραία, χαμογελούν και χαίρονται. Ενας παιχνιδιάρης αγέρας καθαγιάζει τη διαδρομή και η ζωή γίνεται γλυκιά σαν την αγκαλιά της μάνας.
Ο ουρανός του είναι μονάκριβος, ο ήλιος του πορτοκαλί, ίσκιοι αγίων σε συντροφεύουν, ασημένιο φως έχουν τα φεγγάρια του.
Σ'αυτόν τον δρόμο δεν υπάρχει παρελθόν - μέλλον - παρόν.
Εκεί δεν υπάρχει χρόνος, πόνος, στεναγμός.
Εκεί υπάρχει το όνειρο ολοκάθαρο που λούζετε φως.
Εκεί υπάρχει το όγειρό σου.
Εκεί δεν σχεδιάζεις τίποτα.
Εκεί όλα είναι έτσι όπως εσύ τα θέλεις.
Αυτό το ταξίδι λέγεται ΘΕΑΗΣΗ. Είναι αυτό που λέμε θέλω και μπορώ.
Αρκεί να τολμήσεις να περάσεις τον φράχτη του πόνου σου τη στιγμή που συνθλίβεσαι πάνω του.
Ολα είναι μέσα στον νου.
Γι1 αυτό στα δικά σου δύσκολα φτιάξε τον δικό σου δρόμο. Κλείσε για λίγο τα μάτια σου. Βάλε ένα τραγούδι που σου αρέσει να παίζει και φύγε... φύγε μακριά από τον χρόνο. Εστω για λίγο, μόνο για λίγο.
Ασε τη μουσική μαζί της να σε πάρεν άσε την καρδιά σου στις νότες της να χορέψει. Δες τον δικό σου ήλιο. το δικό σου φεγγάρι, τα δικά σου αηδόνια.
Κι όταν τα μάτια σου ανοίξεις και στον χρόνο με τον πόνο σου ξανά ανταμώσεις, θα μπορέσεις πάλι από την αρχή να αντέξεις... πίστεψε με...